همه آمده بودند...
ماهم رفته بودیم 
!
داشتیم عکس میگرفتیم.
جلوی صف خانوما از دو تا دختر بچه.
یه دفعه دیدم یه خانوم اخمو اومد جلوی دوربین،هی میگفت: آقا بفرمایید.آقا بفرمایید...
پاهای مبارک ایشان هم در سمت چپ تصویر پیداست.
بعضیا هم توهم توطئه دارن ها،تو همون کوچه کناری پسربچه ها داشتن دختر بازی میکردن،حالا ما با این هیبت
داریم از دو تا بچه عکس میگیریم نهی از منکر شدیم!! حالا خوبه همه شون هم مسن بودند.
بیچاره بچه ها اون وسط چه بغضی کردن
خداخیرش بده.
طرف سواره تاکسی میشه. راننده ترانه میذاره ،طرف
میگه پسرم زشته زمان پیغمبر ترانه نبود قطع کن.راننده میزنه بغل بنده
خدارو پیاده میکنه میگه: زمان پیغمبر تاکسی هم نبود ، وایسا تا شتر بیاد!!!
لطفاً به ادامه مطلب نروید...!
کمپین‌های مدعی ترویج حجاب با برچسب «اسلام»، «زن مسلمان» و «حجاب زیبا» اقدام به جذب و تشویق دختران محجبه برای انتشار تصاویر خود در شبکه‌های اجتماعی می‌کنند.
یادمه ما که اون اوایل میرفتیم؛خیلی تجربه های خوبی دستمون اومد که بعدها در محیط های دیگه دستمونو گرفت.
حتماً اگر میتونید این کار رو انجام بدید،بسیار بسیار توصیه میکنم.ثواب هم داره.خعلی خوبه.
بعضی جاها هم اصلاً بصورت سازمان یافته خادم امر به معروف دارند که معمولاً افراد مسنی هستند،شما میتونید این معمول رو تغییر بدید.
تعطیلات تموم شد و دوباره برگشتیم...
با این همه میدان و خیابان چه بگویم؟
با غربت مهمان کُش تهران چه بگویم؟
حرفِ دلِ من شعر و سکوت و سخنم، شرم
با این زنِ پتیاره ی عریان چه بگویم؟
از این یقه آزادیِ میلاد کراوات
بر اسکلتِ فتحعلیخان چه بگویم؟
از بُغضِ فراموشیِ «همت» به «مدرّس»
از «باکری» خسته به «چمران» چه بگویم؟
با دخترکِ فالفروشِ لبِ مترو
یا بیوه زنِ بچه به دندان چه بگویم؟
زن با غمِ شش عایله با من چه بگوید؟
من با شکمِ گشنه به ایمان چه بگویم؟
با او که گل آورده دم شیشه ی ماشین
از لذتِ این شُرشُرِ باران چه بگویم؟
دامانِ رها، موی پریشان، منِ شاعر
با اَخمِ دو مامورِ مسلمان چه بگویم؟
تا خرخره شهری به لجن رفته و حالا
ماندم که به یک چاک گریبان چه بگویم؟! .
مهدی_فرجی
زمان حوزه بود؛پنجشنبه؛ با یکی از طلبه های سیکل رفتیم بهشت زهرا.
این خاطره رو از توی آرشیو در آوردم؛خیلی قدیمیه،شهریور 91 بود.بعد از ماجراهای مشهد و اینها،هنوز دوران ناشی گری بود.
دو تا خانم که از روبرو میومدند؛یادمه با حالت نیمه شکواییه ایه گفتم : حداقل اینجا حجاب داشته باشید(یا رعایت کنید).
طرفم که برگشت گفت : چشم برادر
هیچی دیگه این رفیق ما کلی خوشش اومد
، فکر کرد همیشه همینطوره؛"به تو چه ها"رو نشنیده بود!
منظور دقیق از احتمال تأثیر امر به معروف و نهی از منکر چیست؟
منظور از احتمال تأثیر، آن صرف‌الوجود نیست، عدد بالای صفر هم نیست بلکه
احتمال تأثیر اینجا یعنی از نقطه پنجاه‌پنجاه برود بالا یعنی مثلاً شصت
درصد، هفتاد درصد احتمال می‌دهد ولی یقین ندارد و صد درصد نیست، تردید
هم ندارد اما اگر تردید داشت و پنجاه‌پنجاه بود، امربه‌معروف و نهی از
منکر واجب نیست ولی اگر مفسده‌ای نداشته باشد جایز است و اشکال ندارد. اما
اگر پنجاه‌پنجاه بود و امر ونهی نکرد روز قیامت معاقب نیست (کیفر نمی‌شود)
چون احتمال تأثیر می‌داد پس احتمال معنایش نقطه صفر و بالاتر نیست و از
پنجاه‌درصد به بالا می‌شود احتمال تأثیر.
آیا امر به معروف و نهی از منکر با حالت خودبرتربینی صحیح است؟
خیر صحیح نیست، هم در روایات وارد شده هم در فتاوای فقها، در تحریر الوسیله حضرت امام رحمه‌الله نیز آمده است.
نظر حضرت آقا هم همین است که اصلاً کسی که آمربه‌معروف و ناهی از منکر است
اولاً نباید خودش را بالاتر از طرف مقابل بداند و تعبیر این است که گاهی
یک کسی گناهی هم مرتکب می‌شود بر ما هم واجب است جلوگیری کنیم از گناهی که
انجام می‌دهد اما یک‌وقت می‌بینیم او یک اوصاف پسندیده‌ای دارد که نزد
خداوند مقرب است. یک عده خاصی معصوم هستند، ممکن است طرف آدم بسیار خوبی
باشد اما حالا یک گناهی هم انجام داده یا می‌خواهد انجام دهد نباید بنده که
آمربه‌معروف و ناهی از منکر هستم خودم را برتر از او بدانم، این صفت، صفت
خوبی نیست. دوم اینکه درباره اظهار فخرفروشی یا این‌گونه کارها فرموده‌اند
که تحقیر دیگری حرام است و نباید این کار را کرد. بنابراین امربه‌معروف و
نهی از منکر طوری نباشد که یعنی ما داریم می‌گوییم که مثلاً ما چنین
کارهایی را انجام می‌دهیم پس تو چرا انجام نمی‌دهی بعد هم بخواهیم جلوی
دیگران آبرویش را ببریم و او را کوچک کنیم، تحقیرش کنیم. این جایز نیست مگر
اینکه گناه، گناه بسیار بزرگی باشد و جز از این راه نمی‌شود جلوگیری کرد و
اهمیت آن بیشتر از این تحقیر باشد که اینها هم تشخیصش کمی دشوار است.
