روز دوم عید با جواد قرار گذاشتم که تجدید دیداری داشته باشیم.
ساعت حدودای شش جدید بود که توی پیاده روی خیابونای خلوت حین قدم زدن صحبت میکردیم که متوجه تجمع چند ماشین و پسرجوون جلوی ایستگاه اتوبوسی شدم که روی نیمکت ایستگاه چندتا دختر خانم نشسته بودند.
بی اهمیت به راهمون ادامه دادیم اما حین برگشت افزایش مزاحمت پسرا به همراه حرکات به دور از شأن دخترها منو بر اون داشت تا کاری انجام بدم اما مخالفت جواد با این حرفها که باید فرهنگ درست بشه و حرکت های موردی بی فایده ست و ... مقداری من رو به فکر فررو برد و صرفا نظاره گر قدم زدن اونها و پرزدن مگس های گرد شیرینی بودیم تا اینکه چند بار پسرها جرأت به خرج دادند و با سؤاستفاده از خلوتی به اونها نزدیک شدند و به زور قصد دادن شماره داشتند که گویا یکی از خانوما با بقیه مخالفت میکرد.
وقتی دیدند که پسرها زیاد شدند و براشون خطرناکه تاکسی گرفتند و از محل دور شدند و ماهم که دیگه در ادامه مسیرمون به ماشین رسیده بودیم حرکت کردیم تا ببینیم آخرش چی میشه تا به قول آقا جواد بلکه بتونیم فرهنگ رو درست کنیم! چون بالاخره مرحله قبل از ساخت،شناخته...بگذریم.
به یکی از پارکهای خلوت حاشیه شهر رفتند و در طول مسیر یک پژو کنار ما اومد و پرسید خودکار داری؟ اشاره کردم نه .باخنده گفت اگه داشتی هم نمیدادی؟نه؟
مجددا سرم رو به نشانه ی نه تکون دادم و دوزاریم افتاد و به جواد گفتم این میخواست شماره بنویسه برای دخترا که خودکار میخواست
خلاصه توی پارک پسره از دکه خودکار جور کرد و از ماشین پیاده شد و به سمتشون رفت و با حالت بدی چند تا شماره بهشون داد و ما هم از فاصله ی نه چندان دوری نظاره گر بودیم و حس کردم یکیشون شماره رو پاره کرد اما جواد گفت گویا یکی دیگشون گرفت.
خلاصه وقتی قضیه شکل جدی تری به خودش گرفت و دیگه نمیشد بی تفاوت بود مورد رو به 110 اعلام کردم و پسرا هم بعد از شماره دادن از محل دور شدند.
سربزنگاه بود و باماشین رفتم کنارشون. اول میخواستم پیاده شم اما فرصت نبود.شیشه رو پایین کشیدم و با اینکه تازه دو تا از دندونا عقلم رو جراحی کرده بودم و نمیتونستم درست حرف بزنم گفتم خانوما ببخشید بزرگترتون کیه؟
که همون خانومه که مقداری مخالف بقیه بود جلو اومد و گفت من.
گفتم پس مسؤولیت اینها با شماست.
با شرمندگی گفت آره همش هم بهشون میگم اینطوری نکنید بلند نخندید.
گفتم بهرحال از اونجا عامل مزاحمت هستید.ببینید چند نفر رو دنبال خودتون راه انداختید.
(چون اون لحظه آدم استرس داره شاید ترتیب جملات درست یادم نمونده باشه)
یادم نیست عذرخواهی کردند و تایید اما یکیشون برگشت گفت کار شما هم درست نیست که همون بزرگتره که بنظر فهمیده تر هم میومد در جوابش گفت نه اینا...
گفتم با این وضعیت پوششی برای خودتون خوب نیست.یکیشون رو که داشت میرفت اونطرف صدا زدم گفتم تشریف بیارید یه سوال بپرسم بعد برید.خداییش خودتون اذیت نمیشید اینهمه آدم هی میان یچیز میگن و شماره میدن و ...
که همه بالاتفاق تایید کردند و بعدش گفتند آخه ما که ساده اومدیم.اومدیم هوابخوریم و خرید کنیم!
گفتم از دید شما ساده س اما بعضی از این پسرها کسانی رو که با این وضعیت ظاهری و رفتاری این موقع اینجا میان رو به دیدی میبینند که بلانسبت شما نباید ببینند.
خلاصه که اینطوری به صلاحتون نیست مخصوصا اینجا بهتره برگردید چون خلوت هم هست و ممکنه از این خلوتی سؤاستفاده بشهو همون که میاد شماره بده یا نزدیک میشه کیفتون رو بزنه ماشاالله شما هم که همه کیف به دست (که یکیشون با طعنه گفت خیلی هم پول داریم!!)
در کل به خاطر خودتون میگیم براتون نهایت احترام رو هم قائل هستیم حالا دیگه هر طور صلاح میدونید.برید به سلامت.سال خوبی داشته باشید.
تشکر کردند و برگشتند و از پارک خارج شدند.
آخرش بعد از نقد و تحلیل و بررسی کار به جواد گفتم ببین فعلا ما شاید نتونیم در کل تغییری ایجاد کنیم اما اگر بتونیم از همین جزء هم نتیجه بگیریم به اندازه خودمون خیلیه.
در کل بعد ماجرا حس خوبی نداشتم.نمیدونم.شاید اونجور که باید خوب مطلب رو بهشون منتقل نکردم.البته شرایط هم اقتضای بحث مفصل نداشت.انشاالله که خیره.
در آخر قویاً متذکر میشم که انجام اعمالی از این دست توصیه نمیشود به دلیل حساسیت و ریسک بالا و اینکه نیازمند تجربه و اعتماد به نفس و همچنین کمک شایان خداست چون اینکارا واقعا بدون کمک خدا پایان خوشی نخواهد داشت.در کل توصیه میکنیم فعلا موارد ساده تر رو داشته باشید.
برچسب ها:امر به معروف و نهی از منکر،پیام مهربانی
