دجالواره

پرنده به درخت گفت خودتو محکم بگیر که میخوام بپرم!
درخت نگاهی به پرنده انداخت و جواب داد:من اصلاً نفهمیدم که تو کی اومدی.

یجورایی حکایت عملکرد ما در قبال ماهواره و برنامه هاشه.

طرف اونور آب کلی هزینه و انرژی و توانایی و خلاقیت به کار میبره و بهترین و با کیفیت ترین برنامه رو  در نهایت همکاری سازمان ها و موسسات موازی میسازه.مخاطبش زیاد میشه،تاثیرش میره بالا.چون هدف داره.

اونوقت طرف اینور آبی پول که نداره،همکاری هم که زیرصفر در حد زیراب زنی.توانایی و خلاقیت هم که همه در چهارچوب سانسور و محدودیت ذبح میشه.نتیجه ش میشه برنامه ای که از سر اجبار و اکراه و بیکاری هم خیلی ها حاضر نیستن پاش بشینن.

اونوقت میخواهیم با چسبوندن واژه "دجال" به "ماه"  و کشیدن یه هیولا پشت اون بشقابه تو بنر هامون؛ کل پروژه ش رو خنثی کنیم.
اونموقع است که میشیم حکایت اون پرنده اول داستان.
جالب اینجاست اینهمه که اینطرف ماهواره داره تخریب میشه؛تو برنامه های ماهواره ای و فیلم ها؛شبکه های داخلی ما تخریب نمیشه و وضعیتش اینه.

آفتابه لگن هفت دست.شام و نهار هیچی.

اینهمه که برای تخریب کردن اونطرف صرف کردیم اگر برای بهبود کار خودمون میذاشتیم الان بهترین نتیجه رو گرفته بودیم.اما دریغ و صد افسوس که همیشه در حال فراریم...