شهر ما خانه ما (خاطره18)

اوایل شب بود داشتم به سمت خونه میرفتم که یک دفعه یه چیزی رو از ماشین جلوییم انداختند بیرون.موقع رد شدن سرمو از شیشه بیرون بردم و دیدم پوست موزه.همون که پای آدم بره روش سُر میخوره و میفته روی زمین خدای نکرده دست و پاش میشکنه!

 

از آیینه وسط دیدم که پشت سرم ماشین نیست سریع نگه داشتم و پیاده شدم و دویدم پوست و موز رو برداشتم و مجدداً سوار شدم و راه افتادم تا رسیدم به اون ماشین که پوست موز رو ازش انداخته بودند بیرون.

کنارش که رفتم ایستاد.گفتم آقا این از ماشین شما افتاد بیرون. متوجه نشد پرسید چی؟

نشونش دادم گفتم این                  

از شرمندگی سری تکون داد.بالبخندی دوستانه گفتم درست نیستا

و رفتم

---

 

بله.درست نیست آدم تو خونه خودش زباله بریزه.قبلاً هم گفتم دایره امر به معروف و نهی از منکر خیلی وسیعه.خییییییلی.

۲۸/۰۶/۱۳۹۲

برچسب ها:خاطره،امر به معروف و نهی از منکر،پیام مهربانی